مرکز تخصصی حضرت خدیجه کبری ( سلام الله علیها )

ديدن امام زمان (عليه السلام)مهم است يا…..؟

ديدن امام عصر (عليه السلام)و شنيدن صداي آن حضرت ،عنايتي است كه قابل توصيف با زبان نيست و نديدن آن حضرت محروميتي است كه تحمل آن آسان نيست .اما نكته اي كه بايد در اينجا به آن پرداخته شود اين است كه :ما در زمان غيبت او چه وظيفه اي داريم ؟آيا وظيفه داريم سعي كنيم به هر صورتي هست آن حضرت را ملاقات كنيم؟يا به جاي تلاش براي ملاقات در راه عملي كردن دستورات آن حضرت و اجداد گران قدرش قدم برداريم.در مطلب بعدي دلايل كساني كه معتقدند وظيفه اشان فقط تلاش براي ملاقات با امام (عج الله..)است وقابل خدشه است بررسي ميشود.

….نسبت‏ به خداوند و نسبت‏ به مردم از جانب خود و از جانب افراد خاص‏ خاندانت و از جانب رعایائى که به آنها علاقمندى،انصاف بخرج ده! که ‏اگر چنین نکنى ستم نموده‏ اى! و کسى که به بندگان خدا ستم کند،خداوند پیش‏ از بندگانش دشمن او خواهد بود.و کسى که خداوند دشمن او باشد دلیلش راباطل مى‏ سازدو با او بجنگ مى‏ پردازد تا دست از ظلم بردارد یا توبه کند.(و بدان!)هیچ جیزى در تغییر نعمتهاى خدا و تعجیل انتقام و کیفرش از اصرار بر ستم سریع تر و زودرس‏ تر نیست.چرا که خداوند دعا و خواسته مظلومان را مى‏ شنود و درکمین ستمگران است.

باید محبوبترین کارها نزد تو امورى باشند که حق با عدالت موافق تر وبا رضایت توده مردم هماهنگ‏ تر است.چرا که خشم توده مردم، خشنودى‏ خواص را بى‏ اثر مى‏ سازد،اما ناخشنودى خاصان با رضایت عموم،جبران پذیراست.(این را نیز بدان که)احدى از رعایا از نظر هزینه زندگى در حالت صلح ‏و آسایش،بر والى سنگین‏ تر و به هنگام بروز مشکلات در اعانت و همکارى‏ کمتر و در اجراى انصاف ناراحت‏ تر و به هنگام در خواست و سؤال پر اصرارترو پس از عطا و بخشش کم سپاس‏ تر،و به هنگام منع خواسته‏ ها دیر عذرپذیرتر و درساعات رویاروئى با مشکلات کم استقامت‏ تر،از«گروه خواص‏»نخواهند بودولى پایه دین و جمعیت مسلمانان و ذخیره دفاع از دشمنان تنها«توده ملت‏»هستند!بنابر این باید گوشت‏ به آنها و میلت ‏با آنان باشد…..

………اى مالک! بدان من تو را بسوى کشورى فرستادم که پیش از تو دولتهاى ‏عادل و ستمگرى بر آن حکومت داشتند و مردم به کارهاى تو همانگونه نظرمى‏ کنند که تو در امور زمامداران پیش از خود و همان را درباره تو خواهندگفت که تو درباره آنها مى‏ گفتى.

بدان!افراد شایسته را با آنچه خداوند برزبان بندگانش جارى مى‏ سازد مى‏ توان شناخت،بنا بر این باید محبوبترین‏ ذخیره در پیش تو عمل صالح باشد،زمام هوا و هوس را در دست گیر.و آنچه برایت‏ حلال نیست نسبت‏ به خود بخل روا دار،زیرا بخل نسبت‏ به خویشتن این است‏ که راه انصاف را در آنچه محبوب و مکروه تو است پیش‏گیرى.قلب خویش‏ را نسبت‏ به ملت‏ خود مملو از رحمت و محبت و لطف کن،و همچون حیوان‏ درنده‏ اى نسبت‏ به آنان مباش که خوردن آنان را غنیمت‏ شمارى!زیرا آنها دوگروه بیش نیستند:

یا برادران دینى تواند،و یا انسانهائى همچون تو

گاه از آنها لغزش و خطا سر مى‏ زند.ناراحتیهائى به آنان عارض میگردد بدست آنان عمدا یا بطور اشتباه کارهائى انجام مى‏ شود(در این موارد)از عفوو گذشت‏ خود آن مقدار به آنها عطا کن، که دوست دارى خداوند از عفوش به توعنایت کند.زیرا تو مافوق آنها و پیشوایت ما فوق تو و خداوند مافوق کسى است‏ که ترا زمامدار قرارداده است!امور آنان را بتو واگذار کرده و بوسیله‏ آنها تو را آزمایش نموده است.هرگز خود را در مقام نبرد با خدا قرار مده!

چرا که تو تاب کیفر او را ندارى.و از عفو و رحمت او بى‏ نیاز نیستى.هرگز ازعفو و بخششى که نموده‏ اى پشیمان مباش.و هیچگاه از کیفرى که نموده‏اى به‏ خود مبال.و نیز هرگز نسبت‏ به کارى که پیش مى ‏آید و راه چاره دارد سرعت ‏به خرج مده.مگو من مامورم(و بر اوضاع مسلطم)،امر مى‏ کنم و باید اطاعت‏ شود که این موجب دخول فساد در قلب و خرابى دین و نزدیک شدن تغییر و تحول‏ در قدرت است.آنگاه که در اثر موقعیت و قدرتى که در اختیار دارى،کبر وعجب و خودپسندى در تو پدید آید،به عظمت قدرت و ملک خداوند که مافوق تو است،نظر افکن!که این ترا از آن سر کشى پائین مى‏ آورد و آن شدت وتندى را از تو باز مى‏ دارد و آنچه از دستت رفته است‏ یعنى نیروى عقل و اندیشه‏ات‏ که تحت تاثیر این خود پسندى واقع شده،بتو باز مى‏ گردد.از همتائى درعلو و بزرگى با خداوند بر حذر باش!و از تشبه به او در جبروتش خود را بر کنار دار!

چرا که خداوند هر جبارى را ذلیل و هر فرد خود پسند و متکبرى را خوار خواهدساخت.

بسم الله الرحمن الرحیم‏

این دستورى است که بنده خدا على علیه السلام به‏«مالک بن حارث اشتر»…

در فرمانش به او صادر فرموده است.و این فرمان را هنگامى نوشت که‏ وى را زمامدار و والى کشور مصر قرار داد تامالیاتهاى آن سرزمین راجمع آورى کند.با دشمنان آن کشور بجنگد. به اصلاح اهل آن همت گمارد و به عمران و آبادى شهرها قصبات و روستاها و قریه‏ هاى آن بپردازد.

(نخست)او را به تقوا و ترس از خداوند، ایثار و فداکارى در راه اطاعتش ‏و متابعت از آنچه در کتاب خدا قرآن به آن امر شده است فرمان مى‏ دهد:به‏ متابعت اوامرى که در کتاب الله آمده، فرائض و واجبات و سنتها،همان‏ دستوراتى که هیچکس جز با متابعت آنها روى سعادت نمى‏بیند و جز با آن کار و ضایع ساختن آنها در شقاوت و بدبختى واقع نمى‏ شود به او فرمان می دهد که(آئین)خدا را با قلب دست و زبان یارى کند چرا که خداوند متکفل یارى کسى شده‏ که او را یارى نماید و عزت کسی که او را عزیز دارد.

و نیز او فرمان مى‏ دهد که خواسته ‏هاى نابجاى خود را درهم بشکند.و به‏ هنگام وسوسه هاى نفس خویشتن‏دارى را پیش گیرد زیرا که‏«نفس اماره‏»همواره انسان را به بدى وادار مى‏ کند، مگر آنکه رحمت الهى شامل حال او شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

رهبانیون مسیحیت ،برای اینکه دامانشان به گناهان آلوده نشود،رهبانیت پیشه کردند:به غارها وکوه ها وبیغوله ها پناهنده شدند.قرآن می فرماید:(ورهبانیه ابتدعوها ما کتبنا ها علیهم)رهبانیتی که آنان از خود درآوردند،به صورت بدعتی آن را ایجاد کردند.

اما عالِم اسلامی رهبانیت ندارد،گوشه گیری ندارد.عالم اسلامی همانی است که سعی می کند بگیرد غریق رایک فرد آگاه مسلمان،هر انسان مسلمان که مسلمان بودن ومسئول بودن با یکدیگر لازم وملزوم هستند ،همین جور است سعی می کند غریق را ،بیمار را،نجات بدهد خودش را متقی می کند این معنای واقعی عالم اسلامی است.