بخش دیگری از نامه امام علی علیه السلام به مالک اشتر
….نسبت به خداوند و نسبت به مردم از جانب خود و از جانب افراد خاص خاندانت و از جانب رعایائى که به آنها علاقمندى،انصاف بخرج ده! که اگر چنین نکنى ستم نموده اى! و کسى که به بندگان خدا ستم کند،خداوند پیش از بندگانش دشمن او خواهد بود.و کسى که خداوند دشمن او باشد دلیلش راباطل مى سازدو با او بجنگ مى پردازد تا دست از ظلم بردارد یا توبه کند.(و بدان!)هیچ جیزى در تغییر نعمتهاى خدا و تعجیل انتقام و کیفرش از اصرار بر ستم سریع تر و زودرس تر نیست.چرا که خداوند دعا و خواسته مظلومان را مى شنود و درکمین ستمگران است.
باید محبوبترین کارها نزد تو امورى باشند که حق با عدالت موافق تر وبا رضایت توده مردم هماهنگ تر است.چرا که خشم توده مردم، خشنودى خواص را بى اثر مى سازد،اما ناخشنودى خاصان با رضایت عموم،جبران پذیراست.(این را نیز بدان که)احدى از رعایا از نظر هزینه زندگى در حالت صلح و آسایش،بر والى سنگین تر و به هنگام بروز مشکلات در اعانت و همکارى کمتر و در اجراى انصاف ناراحت تر و به هنگام در خواست و سؤال پر اصرارترو پس از عطا و بخشش کم سپاس تر،و به هنگام منع خواسته ها دیر عذرپذیرتر و درساعات رویاروئى با مشکلات کم استقامت تر،از«گروه خواص»نخواهند بودولى پایه دین و جمعیت مسلمانان و ذخیره دفاع از دشمنان تنها«توده ملت»هستند!بنابر این باید گوشت به آنها و میلت با آنان باشد…..