بخشی از نامه امام علی علیه السلام به مالک اشتر
بسم الله الرحمن الرحیم
این دستورى است که بنده خدا على علیه السلام به«مالک بن حارث اشتر»…
در فرمانش به او صادر فرموده است.و این فرمان را هنگامى نوشت که وى را زمامدار و والى کشور مصر قرار داد تامالیاتهاى آن سرزمین راجمع آورى کند.با دشمنان آن کشور بجنگد. به اصلاح اهل آن همت گمارد و به عمران و آبادى شهرها قصبات و روستاها و قریه هاى آن بپردازد.
(نخست)او را به تقوا و ترس از خداوند، ایثار و فداکارى در راه اطاعتش و متابعت از آنچه در کتاب خدا قرآن به آن امر شده است فرمان مى دهد:به متابعت اوامرى که در کتاب الله آمده، فرائض و واجبات و سنتها،همان دستوراتى که هیچکس جز با متابعت آنها روى سعادت نمىبیند و جز با آن کار و ضایع ساختن آنها در شقاوت و بدبختى واقع نمى شود به او فرمان می دهد که(آئین)خدا را با قلب دست و زبان یارى کند چرا که خداوند متکفل یارى کسى شده که او را یارى نماید و عزت کسی که او را عزیز دارد.
و نیز او فرمان مى دهد که خواسته هاى نابجاى خود را درهم بشکند.و به هنگام وسوسه هاى نفس خویشتندارى را پیش گیرد زیرا که«نفس اماره»همواره انسان را به بدى وادار مى کند، مگر آنکه رحمت الهى شامل حال او شود.
